Krisi ekonomiko markatuko egoera honetan, indibidualismoaren aurrean kolektiboaren porrota jaso dezakegu, eta isla sozial hori langileen kolektiboan ere gerta daiteke, eta horrek ondorio larriak izan ditzake estatuko langile eta langile atzerritarren bizikidetza sustatzeari dagokionez.
Atal hau justifikatuta dago, beraz, aurreko paragrafoan azaldutako isla soziala oinarri hartuta. Premisa hori erabili dugu migrazioen atala egiteko, langile gisa nola eragiten digun kontuan hartuta, salatzen dugun testuinguru orokorra oinarri hartuta.
Atal hori osatzeko, albisteak, kanpainak edo mundu mailan migratzaileen egoerarekin lotutako salaketak jarriko ditugu, haien langile-izaera nabarmenduta.
Langile migratzaileak atzeraldi ekonomikoek kalte gehien egiten dieten taldeetan daude, alde batetik, sarri eraikuntzan edo turismoan lan egiten dutelako, eta sektore horiek izaten dira eragina lehenengo jasaten dutenak.
Zailtasun-garaietan bazterkeria handiagoa jasaten dute gainera, eta horren inguruko datu askorik ez dagoen arren, egungo krisia ez dirudi salbuespena izango denik. “Ziurgabetasun ekonomikoko garaietan, migratzaileak izan ohi dira lehenengo akusatuak, eta krisi hau ez da desberdina” hala adierazi du Patrick Taranek, LANEren Nazioarteko Migrazioen Programako Espezialista Seniorrak.
Nahiz eta datu askorik ez izan, gertakari larriak ugariak dira. Adibide nabarmenen artean, 2008an Hegoafrikan langile migratzaileen aurka egindako erasoak aipatu behar dira; izan ere, 60 migratzaile atzerritar erail zituzten, eta 10.000 inguru etxerik gabe geratu ziren. Bestalde, Rosarnoko (Italia) langile migratzaileen aurka zuzendutako erasoak ere aipagarriak dira, liskarretan 2 egun pasatu ostean 53 lagun lesionatu baitziren kolektibo horretan eta 1.000 migratzaile deportazio-zentroetara bidali zituzten.
Horren guztiaren eraginez, egoera hau premia handiz landu behar den arazoa da, gero eta gehiagora doan jarduera-uholde honek atzerantz egin dezan. Taran-ek gomendatzen du diskriminazioaren kontrako legeak aplikatzeari eta betetzeari dagokionez ahalegina egitea; izan ere, bere iritziz, egokiak dira herrialde gehienetan.
Edonola ere, neurri horiek ez dira izango nahikoak bere horretan, eta Taranek nabarmendu du arazoaren planteamendu orokorra landu behar dela, langile migratzaileen lan-baldintzak hobetzea ez ezik, baita nazio baitako lan-esku urrakorrarenak ere, migratzaileak erabiltzen diren herrialdeetan.
Langile migratzaileen aurka egin ohi den akusazio nagusietako bat izaten da soldata txikiagoen truke enpleguak onartzen dituztela, eta harrerako herrialdean lan-baldintzak eta prestazioak zatikatzea ahalbidetzen dutela. Berriz ere kasu honetan, horrekin lotuta kontrastatutako daturik ez izateak zaildu egiten du gai honetako argudioak argi ematea, baina hala ere, premisa honek babesa du.
Claire Courteille Nazioarteko Sindikatuen Konfederazioko (NSK) Berdintasun Saileko zuzendariaren ustetan, soldataren dumping-arekin lotuta etorkinek sor dezaketen arazoei aurre egiteko, enplegatzaileek etorkinak nola tratatzen dituzten hartu beharko genuke oinarri. “Gure jarrera honako hau da: norbaitek hemen lan egiten badu, gizarte segurantzako prestazio guztiak jasotzeko eskubidea du, osasun eta segurtasun arloko araudi bera, soldata berak jasotzekoa, eta sindikatzeko eskubidea onartua izan dakion. Langile migratzaileei tratu berdina ematearen printzipioak izan beharko luke migrazio-politika ororen oinarria" hala adierazi du Courteillek.
Courteillek, gainera, nabarmendu du tratu-berdintasunean oinarritutako politikaren abantaila gehigarri bat izango litzatekeela pertsonen salerosketa eta ustiaketa murriztea. Courteilleren ustez, bazterketa lantzeko modu horrek etorkinek egiten duten ekarpen positiboa nabarmentzen du. “Langile migratzaileek kualifikazio gutxiko eskulana baino zerbait gehiago ekartzen dute” adierazi du. “Enpresentzako bultzada eta kualifikazio-iturri dira, gainera”.
Ondorioa da nazio mailako ekonomietan interesak daudela gatazkan. Egoera honela laburbil daiteke: kualifikazio maila handiagoko langileak, kualifikazio handirik gabeko lan-eskua prezio baxuan nahi duten enpresa batzuk; “dumping sozialaren” pixkanakako informalizazioaren aurrean babestu nahi duen nazio mailako biztanleria aktiboa, eta bi ertzen artean jarri nahi duten gobernuak, duten agenda politikoaren arabera baten alde edo bestearen alde eginez. Nazio Batuen konferentzian identifikatutako bazterkeriaren aurkako borrokaren neurriak indartuta bazterkeriaren aurka egitea, esaterako, edo dagoeneko indarrean diren legeak betetzea zainduta, nazio mailako ekonomien segmentu jakinetarako etorkinek duten erronka onartu gabe, demagogoen lana erraztea da, norbere interesak sustatzeko herritarren bidegabekeria-sentipena baliatzen baitute.