TTIPen opakotasuna eta izaera desarautzailea

TTIPena presazko istorioa eta istorio opakoa da, 90eko hamarkadaren erdialdetik datorrena, Atlantikoz gaindiko Enpresa Elkarrizketa hasi zenean. Hala ere, 2011ko azarora arte ez zen hasi errealitatean, Europako Batzordeak maila espezifiko altuko talde bat osatu zuenean. Horren helburua EB eta AEB artean harreman komertzialak eta inbertsioak indartzeak ekar ditzakeen aukerak identifikatzea da.

2012ko urtarrila eta 2013ko apirila artean taldeak (Europako Batzordeak maila espezifiko altuko taldea osatu du) egin zituen 135 bileretatik, jarrera negoziatzailea ezartzeko helburuarekin, 127 bilera ateak itxita izan ziren.

Horietatik, 119 intereseko taldeetara eta lobbyetara zuzenduta zeuden, azkenik Batzordeak argitaratu behar izan zuen zerrendak biltzen duen moduan. Negoziazioak 2013ko uztailetik aurrera hasi ziren, Europako Kontseiluak zegokion mandatua ezarri zuenetik aurrera. Hori sekretua zen eta ez zen 2014ko urrira arte desklasifikatuko, gizarte zibilaren eta EBKo herriaren defendatzailearen presioa erabakigarria zen arte.

Bertan ikusten da TTIPen negoziazioa erabilerarako komertzio libreko hitzarmena baino harago doala, hau da, muga-zergez harago, eta EB eta AEBren kasuan lehendik ere mugatuak dira.

Benetako helburua tarifarekin lotu gabeko neurriak kentzea da, hau da, lan-mundutik elikadura-mundura doazen (ingurumenetik, finantzetatik edo jabetza intelektualetik pasatuz) hainbat gai erregulatzen dituzten legeak, estandarrak eta oinarrizko arauak dira.

Hitzarmenaren izaera desarautzailea da eta araudia eta legedia kentzeak komertziorako dituen onuretan oinarritzen du balio erantsia.

Ez da beraz elkarri zergak kentzeko estatuen arteko hitzarmena, baizik eta estatuen eta korporazio handien artekoa, ustezko eraginkortasun ekonomiko baten izenean erregulazioak kentzeko helburuarekin.